Birkaç çocuk gördüm,
esmer
ve kumraldılar.
Sana benziyorlardı.
Ellerinde beyaz bayraklar dalgalanıyordu.
Gökyüzüne bakıyorlardı,
masum
ve güzeldiler.
Seni gördüm ansızın,
çocuklara doğru yürüyordun.
Bir anne gibi
güzel
ve mağrurdun.
Bayrakları,
çocuklar yükselttikçe
yükselttiler.
Uzaklaşınca
yanından
ansızın,
beni çağırdın nedense…
Titriyordun,
üzgün
ve güzeldin.
Tüm dünyanın
annesi
gibiydin;
uzaklaştıkça büyüyordun.